-3 -5 -5 -5 -5 -5 -5 -7 -7 -7
Og mannen han gjekk seg i vedaskog.Â
Â
 -8 8 -8 -7 7 -6 7 -7
Heifara, i vedaskog!Â
Â
-7 -6 7 -7 -6 7 -7 77 6 -6
Då satt det ei kråke i lunden og gol.
Â
6Â 5 -5 -5 -7 -7 7 -6 6 5 -5
Hei fara! Falturilturaltura!Â
Â
Â
Og mannen han tenkte med sjølve seg,Â
heifara, med sjølve seg:Â
Skal tru om den krÃ¥ka vil drepa meg?Â
Hei fara! Falturilturaltura!Â
Â
"Ã… no har eg aldri høyrt større skam!Â
Heifara, høyrt større skam!Â
Har du høyrt at ei krÃ¥ke kan drepa en mann?"Â
Hei fara! Falturilturaltura!Â
Â
Og mannen han spente sin boge for kne.Â
Heifara, sin boge for kne.Â
SÃ¥ skaut han den krÃ¥ka sÃ¥ ho datt ned.Â
Hei fara! Falturilturaltura!Â
Â
Av skinnet sÃ¥ gjorde han tolv par skor.Â
Heifara, han tolv par skor.Â
Det beste paret det gav han til mor.Â
Hei fara! Falturilturaltura!Â
Â
Av tarmane gjorde han tolv par reip.Â
Heifara, han tolv par reip.Â
Og klørne han brukte'n til møkkagreip.Â
Hei fara! Falturilturaltura!Â
Â
Og nebbet han brukte til kyrkjebÃ¥t,Â
Heifara, til kyrkjebÃ¥t,Â
sÃ¥ dei kunne ro bÃ¥de frÃ¥ og Ã¥t.Â
Hei fara! Falturilturaltura!Â
Â
Av augo sÃ¥ gjorde han stoveglas.Â
Heifara, han stoveglas.Â
Og nakken han sette pÃ¥ kyrkja til stas.Â
Hei fara! Falturilturaltura!Â
Â
Og den som 'kje krÃ¥ka kan nytta sÃ¥,Â
heifara, kan nytta sÃ¥,Â
han var ikkje verd'e ei krÃ¥ke Ã¥ fÃ¥.Â
Hei fara! Falturilturaltura!
Så spende han føre de folane tolv,
Heifara, de folane tolv.
Så slepte han kråka på lovegolv.
Â
Hei fara. Falturilturaltura!